Salta leek ons een goeie plaats om een 28 ste verjaardag te vieren. Mooi stadje en onze laatste kans op een "lekkerste stukje vlees ter wereld". Zo gezegd zo gedaan. Aangezien we ons een heel klein beetje moreel verplicht voelden ons niet alleen toe te leggen op de Argentijnse gastronomie, deden we ook een uitstapje naar de mooie "Quebrada de Cafayate", een fantasierijke vallei met rode en blauwe kleunen.
Ondertussen verlangen we echt wel terug naar Bolivië, dus houden we ons bezoek aan Salta kort en gaan we snel de grens over naar Tupiza in Bolivië. .
Derde keer...goeie keer!!! Skydiven stond al lang op ons verlanglijstje, en Argentinië leek ons een goeie plaats om eens uit een vliegmachien te springen. Poging I in Cordoba viel in het water, in Bahia Blanca waaide de wind net iets te hard dus dat bleef bij een poging II, maar Buenos Aires was de derde en de goeie!
3000 m boven de grond zitten we goed vastgegespt aan onze tandem instructeurs, met z´n zessen als sardientjes in het kleine cesna vliegtuigje. Bert mag als eerste. Wanneer het deurtje vlak naast hem opengaat zie ik toch een klein beetje wanhoop in zijn ogen. Even later vallen we 30 seconden in vrije val tegen 200 km/u naar beneden vooraleer de parachute opent. Al wat we kunnen uitbrengen is WHAAAAAAAAAA!!!! Eens op de grond hebben we het "we did it"-gevoel en vragen we "gewoon voor de nieuwsgierigheid" eens na wat een cursus om alleen te kunnen springen kost. Wie weet...
En hier de bewegende beelden van onze bange blikken...
De laatste 3 dagen in Buenos Aires werken we ons lijstje af: het kerkhof in Recoleta waar Evita Peron begraven ligt, San Telmo met z´n tango, La Boca met zijn kleurrijke straatjes en natuurlijk, als laatste nog een keer de beste steak ter wereld!
We laten Argentinië achter ons, steken Rio de Plata over per boot en vinden daar... URUGUAY!
We maken een "omweggetje" van 1500 km naar het zuiden om Puerto Madryn en Peninsula Valdes te bezoeken. Klinkt redelijk zot, 4 dagen terug in Patagonië. Twee maanden eerder hadden we gelezen dat we niet in het walvisseizoen waren dus hadden we deze plaats links laten liggen. Maar van mede-reizigers hoorden we dat je hier twee zeldzame dingen kan doen en zien: Duiken met zeeleeuwen en (met heel veel geluk) zien hoe Orka´s zich op het strand gooien om zeeleeuwen te vangen.
Het duiken met de zeeleeuwen (geen zeehonden, die hebben geen oren) was een ongelooflijke ervaring. Aan wal zien ze er nogal log en lui uit, maar in het water zijn ze enorm beweeglijk en elegant. Ze zijn zo nieusgierig dat ze tot bijna tegen je gezicht zwemmen. .
De volgende dag huren we een auto om naar het meest noordelijke punt van de Peninsula Valdes te gaan, dat bekend staat als een van de zeldzame plaatsen waar orka´s stranden om baby zeeleeuwen te grijpen. Alleen hier, tijdens deze paar maanden, enkel bij hoogtij, heb je 3% kans om dit spectakel te zien. En geluk hadden we... We bewonderden gedurende 5 u hoe Mel, een mannetjes orka, tot 17 (!!!) keer zich op het strand wierp om baby zeehondjes (jaja, die waar we gisteren nog mee gedoken hadden) te vangen. Zo´n dingen hadden we vroeger wel eens op National Geographic gezien, en dus moesten we elkaar soms even knijpen om te beseffen dat we dit met onze eigen ogen zagen! We hebben een beetje vals gespeeld en beter beeldmateriaal van het net geplukt om jullie optimaal te laten mee genieten ;-)
Aangezien we dit jaar niet op wintervakantie kunnen, ruilen we ons snowboard in tegen een sandboard. Maar na twee keer met slecht materiaal te moeten afrekenen geven we het op. Sandboarden is duidelijk nog niet zo populair als snowboarden...
Geheel betoverd door de wonderen der natuur keren we terug naar het bruisende Buenos Aires...
Het kan niet elke dag WOOW en WAAW zijn. Cordoba is een gezellig studentenstadje, maar een dagje rondslenteren is meer dan voldoende. Eigenlijk kwamen we naar hier om te skydiven (aka parachutespringen) maar het weer zat niet mee dus hielden we het bij een dagje sightseeing.
Mendoza, de wijnstreek van het Zuid-Amerikaanse continent. De reden waarom we hier zijn is dus... de wijn! Tussen het wijnproeven door, steken we zelf ook de handen uit de mouwen.
We vinden, toevallig, een beginnende wijnboer die best wel wat hulp kan gebruiken om z´n eerste druiven te oogsten.
We maken heel het proces mee, van de pluk tot de wijn zelf, en ondervinden al snel dat het wijnproeven VEEL leuker en gemakkelijker is dan het maken ervan. Een leerrijke en leuke ervaring!
Na al deze "zware" arbeid bezoeken we nog enkele wijnhuizen, maar dan om te proeven.
.bmp)
Salta leek ons een goeie plaats om een 28 ste verjaardag te vieren. Mooi stadje en onze laatste kans op een "lekkerste stukje vlees ter wereld". Zo gezegd zo gedaan. Aangezien we ons een heel klein beetje moreel verplicht voelden ons niet alleen toe te leggen op de Argentijnse gastronomie, deden we ook een uitstapje naar de mooie "Quebrada de Cafayate", een fantasierijke vallei met rode en blauwe kleunen.
